Hoe is het om iets traumatisch mee te maken als je slechtziend of blind bent? En hoe ervaren deze mensen posttraumatische stress?

Deze vragen legden onderzoekers van het VUMC en de Robert Coppes Stichting voor aan achttien mensen met een visuele beperking en een posttraumatische stressstoornis. Ieder verhaal is uniek, maar uit de resultaten blijkt dat er grofweg drie manieren zijn waarop de visuele beperking de traumatische ervaringen kan beïnvloedden. De beperking kan invloed hebben op:

1) de kans op het meemaken van een traumatische gebeurtenis;

2) ervaringen tijdens een traumatische gebeurtenis;

3) de gevolgen van een traumatische gebeurtenis.

Veel van de interviewdeelnemers hebben een lange zoektocht naar de juiste hulp achter de rug. Volgens de meeste deelnemers is de rol van de visuele beperking in de behandeling van PTSS niet heel groot.

Aandachtspunten

Wel noemden zij verschillende aandachtspunten. De belangrijkste daarvan zijn:

• het vinden van alternatieven voor visuele aspecten van behandelingen, bijvoorbeeld door bij EMDR te werken met geluiden in plaats van vingerbewegingen;
• het afstemmen van communicatie op de persoon met een visuele beperking, bijvoorbeeld door meer verbale communicatie te gebruiken en niet met plaatjes te werken;
• aandacht voor faciliteiten en toegankelijkheid, bijvoorbeeld door te zorgen voor een vertrouwde, rustige omgeving.

In deze nieuwsbrief vind je meer achtergrondinformatie over het onderzoek en een uitgebreide beschrijving van de eerste resultaten.

De komende tijd gaan de onderzoekers aan de slag met het ontwikkelen van concrete handvatten en adviezen voor hulpverleners en voor mensen met een visuele beperking en PTSS. Halverwege 2020 zijn deze resultaten beschikbaar.

Meer informatie via Lia van der Ham